Cambodia, Sihanoukville 7 September 2011
Door: paulsmulders
Blijf op de hoogte en volg Paul
07 September 2011 | Cambodja, Preah Seihanouk
Cambodia, Sihanoukville 7 September 2011
Sua s'dei beste vrienden en familie aan de andere kant van de wereld. Hier weer een nieuw reisverhaal van Paultje de globetrotter. Deze keer met weer nieuwe verhalen uit Cambodja.
Ik was nog altijd aan het reizen samen met Alex die vriend uit Australië. Daar stonden we dan aan de grens van Cambodja en nu maar hopen dat het visa voor Cambodja ging lukken. We hadden niet het visa in Thailand gekocht waar iedereen ons voor waarschuwde omdat dat een stuk duurder was. Maar nu daadwerkelijk aan de grens was het een kwestie van papiertje invullen, pasfoto afgeven en 30 Amerikaanse dollar betalen. Even wachten en hupsakee dat was geregeld. En Cambodja here we come. Nadat we de grens waren gepasseerd werd ons een gratis lift aangeboden naar het busstation in Poipet. Niks is gratis hier in Azië dus daar moest een addertje onder het gras zitten. Nou ja, zo lang we nog niets hoefde te betalen zaten we goed en zien we wel waar het schip strand. Bij het busstation aangekomen konden we kiezen uit een minibusje of een taxi naar Siem Reap. We hadden al snel door hoe de vork in de steel zat. Het was niet het echte busstation maar een soort privé onderneming. We hadden nog even getwijfeld om de lokale bus te zoeken maar zagen al snel in dat dat onbegonnen werk was en zo heel duur was het hier nu ook weer niet. De taxi was een stuk duurder dus kaartje voor de minibus dan maar. We moesten wachten tot ze 8 mensen bij elkaar hadden en dan konden we vertrekken.
Nou op naar Siem Reap. Daar 's avonds laat aangekomen moesten we nog even een hostel zoeken. We hadden gehoord over een hostel waar je voor 1 dollar per nacht kon slapen. Daar aangekomen hebben we dat even gecheckt maar er zijn toch grenzen. Het hoeft voor mij niet veel meer voor te stellen dan een bed waar ik in kan slapen maar op zijn minst een deur in de kamer kan ik toch wel appreciëren. Het was niet meer dan een grote schuur met een hoop bedden en wat gordijnen hier en daar opgehangen. We hebben hier toch maar vriendelijk voor bedankt en gevraagd of ze ook iets hadden wat een beetje meer op een kamer leek. Maar dit bleek geen probleem te zijn en voor 6 dollar per nacht hadden we een kamer met twee bedden en een badkamer erbij. Haha 6 dollar prima dan. Ja mensen het klinkt een beetje vreemd maar hier in Cambodja word voornamelijk met Amerikaanse dollars betaald. Hun eigenlijke munteenheid is Riel maar dat word eigenlijk alleen maar gebruikt als wisselgeld voor alles dat kleiner is dan 1 dollar. 4000 Riel staat gelijk aan 1 dollar en hun kleinste bankbiljet is 100 riel, 2.5 cent, Ja geen idee wat je daar mee moet doen. Maar goed we waren gesetteld en nu eens kijken of we ook nog wat te eten konden krijgen en natuurlijk een biertje, want we hadden al van Roy gehoord, die een paar dagen op ons vooruit was dat het bier hier 50 cent kostte. Haha 50 CENT daar zeiden deze 2 rakkers natuurlijk geen nee tegen. De straat waar het hier allemaal te doen was heette Pub Street. Dus richting daar dan maar. Daar aangekomen waren we eigenlijk wel een beetje verbaasd. Na een flinke rit van Poipet naar Siem Reap en alles wat we onderweg gezien hadden leek dit wel een straat uit het westen in plaats van uit Azië. Onderweg zagen we niks anders dan alleen maar bouwvallige hutjes met een hoop armoedige kindertjes die op straat speelde en de meeste wegen waren gravel wegen. Hier was alles hartstikke netjes en iedereen sprak behoorlijk goed Engels. Na een heerlijke maaltijd en wat goedkope biertjes hadden we deze avond wel zin om te gaan stappen. Er was ons bar genaamd "Angkor Wat?" aangeraden en deze hebben we dan ook opgezocht. Dit was echt super een echte backpacker kroeg met super muziek, op de tafels dansen en het liet me echt een beetje aan het stappen in Maastricht denken. Het was een super avond maar alles heeft zijn prijs en dat hebben we de volgende dag dan ook ervaren. Geen echte kater maar veel zin om iets te ondernemen hadden we nu ook weer niet. Nou een dagje relaxen kon ook geen kwaad. Deze dag dus niet veel gedaan maar ons we een beetje voorbereid op de tempels. Vlakbij Siem Reap ligt een groot complex met ontzettend veel oude tempels gebouwd rond 1100 na christus. En het is één van de 7 wereldwonderen, dus dat moest dan ook wel echt speciaal zijn. De volgende dag op naar de tempels dan. Onder het kader van mijn goddelijk lijf toch een beetje in vorm te houden hadden we besloten om 2 mountainbike's te huren en sportief een stukje te fietsen. Zo gezegd zo gedaan. 15 kilometer op iets dat wat op een mountainbike moest lijken waren we dan aangekomen. "kaartjes graag". "ja, 2 graag" "nee we willen jullie kaartjes zien" "die hebben we niet die willen we juist kopen" "Ja dat gaat hier niet dat moet je in Siem Reap doen" "Dat meen je niet, helemaal terug", GVD". Nou oké dan maar weer op de fiets en terug dan maar. Gelukkig bleek het niet helemaal terug te zijn en waren we niet bij de eigenlijk hoofdingang in eerste instantie. Dus kaartjes kopen en eindelijk konden we naar binnen. De eerste tempel is de grootste genaamd "Angkor Wat". dit was echt een mega tempel en we stonden echt verbaasd wat ons hier aan onze ogen aan de horizon verscheen. Wouw geweldig dit was echt verbazingwekkend. Hoe hebben ze het überhaupt kunnen bouwen zo groot en toch zo gedetailleerd. We hebben deze dag echt onze ogen uitgekeken en zijn dan ook niet verder gekomen dan deze eerste tempel. Terug in Siem Reap aangekomen hadden we al snel door dat ons dit niet ging lukken om alles per fiets te doen dus we hadden voor de volgende dag een tuktuk geregeld. De volgende dag vroeg uit de veren want onze tuktuk zou ons om 5 uur 's morgens komen ophalen. We hebben die dag tempel naar tempel bezocht en stonden keer na keer steeds weer verbaasd over deze bouwwerken. De één nog indrukwekkender dan de ander. Mijn favoriete tempel was Bayon deze had oorspronkelijk 54 torens met op elke toren 4 gezichten mijn mond viel open van verbazing toen ik dit zag. Één van de laatste tempels die we hadden bezocht was genaamd Ta Prom. Hier hebben ze de eerste film van Tombraider opgenomen. Echt speciaal om ergens te lopen wat je eerder in een film hebt gezien. Het was een bijzondere dag en heb mijn ogen uitgekeken. We`waren voldaan maar vonden na 2 dagen tempel hoppen dat het weer tijd was om verder te trekken. Onze tuktuk rijder heeft ons teruggebracht naar Siem Reap en afgezet bij een reisbureau waar weer de nachtbus naar Phnom Penh hebben geboekt. Terug naar het hostel onze backpacks weer ingepakt en op naar Phnom Penh.
Na een busreis van 6 uur waren we om 2 uur 's nachts aangekomen in Phnom Penh. Tuktuk naar ons hotel en lekker slapen want het waren behoorlijk vermoeiende dagen geweest. 'S morgens bedje uit en eens kijken wat de hoofdstad van Cambodja ons te bieden had. Toen we de straat uitliepen keken we toch even onze ogen uit van het verkeer hier. Wat een bende overal waar je keek scooters en dat croste maar door elkaar heen. Haha we hebben echt even stil gestaan om dit tafereel te bewonderen. We hebben een stukje door Phnom Penh gewandeld en ik had al geprobeerd om contact met Roy en Mylene te krijgen via Facebook want zij waren hier ook nog aanwezig. Omdat de fietstocht ons toch behoorlijk goed bevallen was, om na zo een lange tijd iets lichamelijke inspanning te doen leek het ons wel een ervaring om hier eens een sportschool te bezoeken. Na even rondgevraagd te hebben heeft een tuktuk ons naar iets gebracht dat volgens hun begrippen een sportschool was. Haha we waren weer in een grote schuur beland maar er stonden een hoop apparaten met gewichten en we hoefde maar 1 dollar te betalen dus we vonden het al lang goed. Mmmhh dat was heerlijk 3 uurtjes wat aan de gewichten te hebben gehangen na zo een lange tijd. Zo heel veel heeft het niet geholpen want het bierbuikje word behoorlijk zichtbaar maar het was een goed gevoel. Terug naar het hotel en een heerlijke douche en gelukkig hadden we een afspraak met Roy en Mylene kunnen maken. We hebben ons 's avonds getroffen en zijn samen gaan uit eten toch fijn om hun weer te zien na een lange tijd. We hadden de volgende dag afgesproken om samen naar "The Killing Fields" te gaan dus dat was super geregeld. Na deze fijne dag keek ik hier ook erg naar uit. 'S morgens hebben we elkaar getroffen en een tuktuk met ons vieren gedeeld om naar "The Killing Fields" te gaan. In de jaren 70 was er een oorlog in Cambodja. Het land is overgenomen door rebellen genaamd de Khmer Rouge zij hadden een nieuw regime voor Cambodja. Cambodja moest afhankelijk van alles en iedereen zijn iedereen moest voor als slaaf 12 tot 15 uur per dag op het platteland gaan werken en leven een soort communistisch regime. Steden waren verlaten en alles wat ook maar met het westen te maken had was verboden. En iedereen die hier andere ideeën of opvattingen over had werd opgepakt en vermoord. Dit was gekken werk er werden ontelbaar veel onschuldige mensen opgepakt en door martelingen bekentenissen laten doen van verraad. En dan werd ook de hele familie opgepakt en vermoord onder het mom van dat een ander familie lid misschien haat kon krijgen tegen het regime. "The Killing Fields" is de plaats waar de mensen na hun bekentenissen werden vermoord. Hier waren ontzettend veel massagraven te zien. Het is een bekend stuk geschiedenis en wou het graag met eigen ogen zien maar naar aankomst zag je al snel het monument bij de ingang, een grote toren waar alle menselijke overblijfselen achter glas te zien waren en kreeg ik al snel een brok in mijn keel en werd ik toch even erg stil. Hoe kon zo iets onmenselijk zo kort geleden nog gebeurd zijn. In één woord verschrikkelijk. We hebben hier tussen de massagraven door gelopen en hier en daar zag je zelfs nog overblijfselen van kleren uit de grond komen. Ik heb er veel over proberen te lezen en 2 documentaires over gekeken maar het bleef voor mij onbegrijpelijk hoe dit onmenselijke kon hebben plaatsgevonden. We zijn hierna teruggegaan naar de stad er was ook nog het museum te bezichtigen waar de mensen gemarteld waren maar ik had genoeg ellende gezien voor één dag en we hadden besloten om dit voor morgen te bewaren. We hebben de rest van de dag nog het national museum van Cambodja en een markt bezocht en wat door de stad geslenterd. 'S avonds hebben we nog met zijn viertjes gegeten en daarna weer afscheid genomen. Roy en Mylene gingen al naar Vietnam maar Alex en ik wilden nog naar een eilandje in Cambodja. Hopelijk zie ik hun weer in Vietnam. Onze laatste dag in Phnom Penh hebben we dan ook het Tuol Sleng museum bezocht. Hier werden de mensen in eerste instantie naar toe gebracht om hun door middel van martelingen allemaal onschuldige bekentenissen te laten doen en andere onschuldige mensen aan te wijzen als verraders. In één woord gruwelijk, onmenselijke omstandigheden en gruwelijke martelmethodes. Het was behoorlijk indrukwekkend om te hebben gezien maar ik was voorlopig klaar met deze gebeurtenissen en kan alleen maar hopen dat de wereld hier van leert. Omdat we nog wat uurtjes de tijd hadden zijn we naar een grote lokale markt gelopen. Nou voor alle mensen onder ons die graag een stuk gereedschap in hun handen hebben was dit paradijs. Haha winkeltje na winkeltje met alle soorten gereedschap wat je je maar kon voorstellen. Als ze het hier niet hadden bestond het niet. De boormachines en flexen hingen rijen dik buiten aan een touw opgehangen, dit was echt hilarisch om te zien. Nou na deze wandeling was het tijd om weer de bus te nemen naar onze volgende bestemming. Sihanoukville aan de kust van Cambodja.
We kwamen 's avonds om 10 uur aan in Sihanoukville en hadden gelukkig snel een hostel. Dit zag er super uit een klein stadje met super veel backpackers en zelfs weer een party aan het strand. Fijn om weer een hoop andere backpackers te ontmoeten en wat verhalen uit te wisselen. Ons plan was om naar het eiland Koh Rong te gaan ook wel "Monkey Island" genaamd. We hadden gehoord dat dit een prachtig eiland was om te relaxen en je kon hier ook duiken. De volgende dag alles uitgezocht om daar te komen en te duiken en alles was geregeld. Om 7 uur 's ochtends werden we opgepikt en naar de boot gebracht. Het was een lange boottocht van 4 en een half uur maar daar aangekomen zag het er dan ook prachtig uit. Witte zandstranden, helder blauwe zee en bungalows aan het strand. Ja jongens we waren weer in paradijs. Op dit eiland waren een paar kleine vissersdorpjes maar dat was dan ook alles. De bedoeling was om op dit eiland een luxe resort te bouwen maar daar waren ze een paar jaar geleden mee gestopt de eerste backpacker was hier afgelopen december pas geopend. Dit eiland zag er een beetje uit als de Perhentians Islands in Maleisië geen wegen geen verkeer alles heerlijk relax en het was in het begin stadium van een super vakantie oord. Geweldig om zoiets te zien in zijn begin stadium, het is net alsof je een nieuw stukje wereld ontdekt. We hadden al een bungalow geboekt vanaf het vaste land en konden meteen inchecken. Helaas lag onze bungalow 50 meter van het strand af dus dat moest de volgende dag even gefikst worden. Verder was het relaxen, relaxen en relaxen voor ons. Voor de volgende dag hadden we duiken op de planning staan dus dat betekende vroeg uit de veren voor ons. Helaas was het zicht niet zo heel goed onder water maar het was weer heerlijk om je als een vis in het water te voelen. We hadden 's morgens al van bungalow gewisseld en zaten nu echt aan het strand kon dit nog beter worden. 'S morgens wakker worden duur openen en het uitzicht bestond uit strand en zee. Helaas kwam aan dit ook een einde en moesten we weer verder. We hadden nog een wandeling langs het strand gemaakt en een verfrissende duik genomen en om 4 uur onze boot weer terug gepakt naar het vaste land. Ons plan was om de nachtbus te nemen naar Vietnam maar helaas was deze al volgeboekt. Nou nog 1 nachtje in Cambodja dan en de volgende dag eens even wat tijd om wat foto's uit te zoeken. En nu kwam dan ook een einde aan onze reis door Cambodja. Om 7 uur 's avonds vertrok onze bus. Het was een trip van 15 uur en tot dusver mijn ergste busreis die ik ooit heb gehad. Het leek wel alsof de bus geen schokbrekers had en of we over rotsen reden, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Nou jongens en meisjes dit was mijn reis door Cambodja een erg indrukwekkend land wat een mooie maar ook verschrikkelijk geschiedenis heeft. Laten we hopen dat de wereld hier alleen maar van kan leren en dat dit nooit meer mag gebeuren. Cambodja kan trots zijn op haar mooie tempels en haar prachtige natuur.
Mijn reis gaat verder door Vietnam, maar dat is weer een nieuw verhaal. Het enigste wat ik jullie zover als sneakpreview kan vertellen is scooter. Het zal niet meer lang duren voordat ik terug ben in het kleine kikkerlandje en jullie weer allemaal zie, dat is één ding waar ik me enorm op verheug. Inmiddels zijn de meeste van jullie weer allemaal terug van vakantie. Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als dat ik heb van mijn reis. Heel veel groetjes en tot mijn volgende reisverslag.
Sua s'dei beste vrienden en familie aan de andere kant van de wereld. Hier weer een nieuw reisverhaal van Paultje de globetrotter. Deze keer met weer nieuwe verhalen uit Cambodja.
Ik was nog altijd aan het reizen samen met Alex die vriend uit Australië. Daar stonden we dan aan de grens van Cambodja en nu maar hopen dat het visa voor Cambodja ging lukken. We hadden niet het visa in Thailand gekocht waar iedereen ons voor waarschuwde omdat dat een stuk duurder was. Maar nu daadwerkelijk aan de grens was het een kwestie van papiertje invullen, pasfoto afgeven en 30 Amerikaanse dollar betalen. Even wachten en hupsakee dat was geregeld. En Cambodja here we come. Nadat we de grens waren gepasseerd werd ons een gratis lift aangeboden naar het busstation in Poipet. Niks is gratis hier in Azië dus daar moest een addertje onder het gras zitten. Nou ja, zo lang we nog niets hoefde te betalen zaten we goed en zien we wel waar het schip strand. Bij het busstation aangekomen konden we kiezen uit een minibusje of een taxi naar Siem Reap. We hadden al snel door hoe de vork in de steel zat. Het was niet het echte busstation maar een soort privé onderneming. We hadden nog even getwijfeld om de lokale bus te zoeken maar zagen al snel in dat dat onbegonnen werk was en zo heel duur was het hier nu ook weer niet. De taxi was een stuk duurder dus kaartje voor de minibus dan maar. We moesten wachten tot ze 8 mensen bij elkaar hadden en dan konden we vertrekken.
Nou op naar Siem Reap. Daar 's avonds laat aangekomen moesten we nog even een hostel zoeken. We hadden gehoord over een hostel waar je voor 1 dollar per nacht kon slapen. Daar aangekomen hebben we dat even gecheckt maar er zijn toch grenzen. Het hoeft voor mij niet veel meer voor te stellen dan een bed waar ik in kan slapen maar op zijn minst een deur in de kamer kan ik toch wel appreciëren. Het was niet meer dan een grote schuur met een hoop bedden en wat gordijnen hier en daar opgehangen. We hebben hier toch maar vriendelijk voor bedankt en gevraagd of ze ook iets hadden wat een beetje meer op een kamer leek. Maar dit bleek geen probleem te zijn en voor 6 dollar per nacht hadden we een kamer met twee bedden en een badkamer erbij. Haha 6 dollar prima dan. Ja mensen het klinkt een beetje vreemd maar hier in Cambodja word voornamelijk met Amerikaanse dollars betaald. Hun eigenlijke munteenheid is Riel maar dat word eigenlijk alleen maar gebruikt als wisselgeld voor alles dat kleiner is dan 1 dollar. 4000 Riel staat gelijk aan 1 dollar en hun kleinste bankbiljet is 100 riel, 2.5 cent, Ja geen idee wat je daar mee moet doen. Maar goed we waren gesetteld en nu eens kijken of we ook nog wat te eten konden krijgen en natuurlijk een biertje, want we hadden al van Roy gehoord, die een paar dagen op ons vooruit was dat het bier hier 50 cent kostte. Haha 50 CENT daar zeiden deze 2 rakkers natuurlijk geen nee tegen. De straat waar het hier allemaal te doen was heette Pub Street. Dus richting daar dan maar. Daar aangekomen waren we eigenlijk wel een beetje verbaasd. Na een flinke rit van Poipet naar Siem Reap en alles wat we onderweg gezien hadden leek dit wel een straat uit het westen in plaats van uit Azië. Onderweg zagen we niks anders dan alleen maar bouwvallige hutjes met een hoop armoedige kindertjes die op straat speelde en de meeste wegen waren gravel wegen. Hier was alles hartstikke netjes en iedereen sprak behoorlijk goed Engels. Na een heerlijke maaltijd en wat goedkope biertjes hadden we deze avond wel zin om te gaan stappen. Er was ons bar genaamd "Angkor Wat?" aangeraden en deze hebben we dan ook opgezocht. Dit was echt super een echte backpacker kroeg met super muziek, op de tafels dansen en het liet me echt een beetje aan het stappen in Maastricht denken. Het was een super avond maar alles heeft zijn prijs en dat hebben we de volgende dag dan ook ervaren. Geen echte kater maar veel zin om iets te ondernemen hadden we nu ook weer niet. Nou een dagje relaxen kon ook geen kwaad. Deze dag dus niet veel gedaan maar ons we een beetje voorbereid op de tempels. Vlakbij Siem Reap ligt een groot complex met ontzettend veel oude tempels gebouwd rond 1100 na christus. En het is één van de 7 wereldwonderen, dus dat moest dan ook wel echt speciaal zijn. De volgende dag op naar de tempels dan. Onder het kader van mijn goddelijk lijf toch een beetje in vorm te houden hadden we besloten om 2 mountainbike's te huren en sportief een stukje te fietsen. Zo gezegd zo gedaan. 15 kilometer op iets dat wat op een mountainbike moest lijken waren we dan aangekomen. "kaartjes graag". "ja, 2 graag" "nee we willen jullie kaartjes zien" "die hebben we niet die willen we juist kopen" "Ja dat gaat hier niet dat moet je in Siem Reap doen" "Dat meen je niet, helemaal terug", GVD". Nou oké dan maar weer op de fiets en terug dan maar. Gelukkig bleek het niet helemaal terug te zijn en waren we niet bij de eigenlijk hoofdingang in eerste instantie. Dus kaartjes kopen en eindelijk konden we naar binnen. De eerste tempel is de grootste genaamd "Angkor Wat". dit was echt een mega tempel en we stonden echt verbaasd wat ons hier aan onze ogen aan de horizon verscheen. Wouw geweldig dit was echt verbazingwekkend. Hoe hebben ze het überhaupt kunnen bouwen zo groot en toch zo gedetailleerd. We hebben deze dag echt onze ogen uitgekeken en zijn dan ook niet verder gekomen dan deze eerste tempel. Terug in Siem Reap aangekomen hadden we al snel door dat ons dit niet ging lukken om alles per fiets te doen dus we hadden voor de volgende dag een tuktuk geregeld. De volgende dag vroeg uit de veren want onze tuktuk zou ons om 5 uur 's morgens komen ophalen. We hebben die dag tempel naar tempel bezocht en stonden keer na keer steeds weer verbaasd over deze bouwwerken. De één nog indrukwekkender dan de ander. Mijn favoriete tempel was Bayon deze had oorspronkelijk 54 torens met op elke toren 4 gezichten mijn mond viel open van verbazing toen ik dit zag. Één van de laatste tempels die we hadden bezocht was genaamd Ta Prom. Hier hebben ze de eerste film van Tombraider opgenomen. Echt speciaal om ergens te lopen wat je eerder in een film hebt gezien. Het was een bijzondere dag en heb mijn ogen uitgekeken. We`waren voldaan maar vonden na 2 dagen tempel hoppen dat het weer tijd was om verder te trekken. Onze tuktuk rijder heeft ons teruggebracht naar Siem Reap en afgezet bij een reisbureau waar weer de nachtbus naar Phnom Penh hebben geboekt. Terug naar het hostel onze backpacks weer ingepakt en op naar Phnom Penh.
Na een busreis van 6 uur waren we om 2 uur 's nachts aangekomen in Phnom Penh. Tuktuk naar ons hotel en lekker slapen want het waren behoorlijk vermoeiende dagen geweest. 'S morgens bedje uit en eens kijken wat de hoofdstad van Cambodja ons te bieden had. Toen we de straat uitliepen keken we toch even onze ogen uit van het verkeer hier. Wat een bende overal waar je keek scooters en dat croste maar door elkaar heen. Haha we hebben echt even stil gestaan om dit tafereel te bewonderen. We hebben een stukje door Phnom Penh gewandeld en ik had al geprobeerd om contact met Roy en Mylene te krijgen via Facebook want zij waren hier ook nog aanwezig. Omdat de fietstocht ons toch behoorlijk goed bevallen was, om na zo een lange tijd iets lichamelijke inspanning te doen leek het ons wel een ervaring om hier eens een sportschool te bezoeken. Na even rondgevraagd te hebben heeft een tuktuk ons naar iets gebracht dat volgens hun begrippen een sportschool was. Haha we waren weer in een grote schuur beland maar er stonden een hoop apparaten met gewichten en we hoefde maar 1 dollar te betalen dus we vonden het al lang goed. Mmmhh dat was heerlijk 3 uurtjes wat aan de gewichten te hebben gehangen na zo een lange tijd. Zo heel veel heeft het niet geholpen want het bierbuikje word behoorlijk zichtbaar maar het was een goed gevoel. Terug naar het hotel en een heerlijke douche en gelukkig hadden we een afspraak met Roy en Mylene kunnen maken. We hebben ons 's avonds getroffen en zijn samen gaan uit eten toch fijn om hun weer te zien na een lange tijd. We hadden de volgende dag afgesproken om samen naar "The Killing Fields" te gaan dus dat was super geregeld. Na deze fijne dag keek ik hier ook erg naar uit. 'S morgens hebben we elkaar getroffen en een tuktuk met ons vieren gedeeld om naar "The Killing Fields" te gaan. In de jaren 70 was er een oorlog in Cambodja. Het land is overgenomen door rebellen genaamd de Khmer Rouge zij hadden een nieuw regime voor Cambodja. Cambodja moest afhankelijk van alles en iedereen zijn iedereen moest voor als slaaf 12 tot 15 uur per dag op het platteland gaan werken en leven een soort communistisch regime. Steden waren verlaten en alles wat ook maar met het westen te maken had was verboden. En iedereen die hier andere ideeën of opvattingen over had werd opgepakt en vermoord. Dit was gekken werk er werden ontelbaar veel onschuldige mensen opgepakt en door martelingen bekentenissen laten doen van verraad. En dan werd ook de hele familie opgepakt en vermoord onder het mom van dat een ander familie lid misschien haat kon krijgen tegen het regime. "The Killing Fields" is de plaats waar de mensen na hun bekentenissen werden vermoord. Hier waren ontzettend veel massagraven te zien. Het is een bekend stuk geschiedenis en wou het graag met eigen ogen zien maar naar aankomst zag je al snel het monument bij de ingang, een grote toren waar alle menselijke overblijfselen achter glas te zien waren en kreeg ik al snel een brok in mijn keel en werd ik toch even erg stil. Hoe kon zo iets onmenselijk zo kort geleden nog gebeurd zijn. In één woord verschrikkelijk. We hebben hier tussen de massagraven door gelopen en hier en daar zag je zelfs nog overblijfselen van kleren uit de grond komen. Ik heb er veel over proberen te lezen en 2 documentaires over gekeken maar het bleef voor mij onbegrijpelijk hoe dit onmenselijke kon hebben plaatsgevonden. We zijn hierna teruggegaan naar de stad er was ook nog het museum te bezichtigen waar de mensen gemarteld waren maar ik had genoeg ellende gezien voor één dag en we hadden besloten om dit voor morgen te bewaren. We hebben de rest van de dag nog het national museum van Cambodja en een markt bezocht en wat door de stad geslenterd. 'S avonds hebben we nog met zijn viertjes gegeten en daarna weer afscheid genomen. Roy en Mylene gingen al naar Vietnam maar Alex en ik wilden nog naar een eilandje in Cambodja. Hopelijk zie ik hun weer in Vietnam. Onze laatste dag in Phnom Penh hebben we dan ook het Tuol Sleng museum bezocht. Hier werden de mensen in eerste instantie naar toe gebracht om hun door middel van martelingen allemaal onschuldige bekentenissen te laten doen en andere onschuldige mensen aan te wijzen als verraders. In één woord gruwelijk, onmenselijke omstandigheden en gruwelijke martelmethodes. Het was behoorlijk indrukwekkend om te hebben gezien maar ik was voorlopig klaar met deze gebeurtenissen en kan alleen maar hopen dat de wereld hier van leert. Omdat we nog wat uurtjes de tijd hadden zijn we naar een grote lokale markt gelopen. Nou voor alle mensen onder ons die graag een stuk gereedschap in hun handen hebben was dit paradijs. Haha winkeltje na winkeltje met alle soorten gereedschap wat je je maar kon voorstellen. Als ze het hier niet hadden bestond het niet. De boormachines en flexen hingen rijen dik buiten aan een touw opgehangen, dit was echt hilarisch om te zien. Nou na deze wandeling was het tijd om weer de bus te nemen naar onze volgende bestemming. Sihanoukville aan de kust van Cambodja.
We kwamen 's avonds om 10 uur aan in Sihanoukville en hadden gelukkig snel een hostel. Dit zag er super uit een klein stadje met super veel backpackers en zelfs weer een party aan het strand. Fijn om weer een hoop andere backpackers te ontmoeten en wat verhalen uit te wisselen. Ons plan was om naar het eiland Koh Rong te gaan ook wel "Monkey Island" genaamd. We hadden gehoord dat dit een prachtig eiland was om te relaxen en je kon hier ook duiken. De volgende dag alles uitgezocht om daar te komen en te duiken en alles was geregeld. Om 7 uur 's ochtends werden we opgepikt en naar de boot gebracht. Het was een lange boottocht van 4 en een half uur maar daar aangekomen zag het er dan ook prachtig uit. Witte zandstranden, helder blauwe zee en bungalows aan het strand. Ja jongens we waren weer in paradijs. Op dit eiland waren een paar kleine vissersdorpjes maar dat was dan ook alles. De bedoeling was om op dit eiland een luxe resort te bouwen maar daar waren ze een paar jaar geleden mee gestopt de eerste backpacker was hier afgelopen december pas geopend. Dit eiland zag er een beetje uit als de Perhentians Islands in Maleisië geen wegen geen verkeer alles heerlijk relax en het was in het begin stadium van een super vakantie oord. Geweldig om zoiets te zien in zijn begin stadium, het is net alsof je een nieuw stukje wereld ontdekt. We hadden al een bungalow geboekt vanaf het vaste land en konden meteen inchecken. Helaas lag onze bungalow 50 meter van het strand af dus dat moest de volgende dag even gefikst worden. Verder was het relaxen, relaxen en relaxen voor ons. Voor de volgende dag hadden we duiken op de planning staan dus dat betekende vroeg uit de veren voor ons. Helaas was het zicht niet zo heel goed onder water maar het was weer heerlijk om je als een vis in het water te voelen. We hadden 's morgens al van bungalow gewisseld en zaten nu echt aan het strand kon dit nog beter worden. 'S morgens wakker worden duur openen en het uitzicht bestond uit strand en zee. Helaas kwam aan dit ook een einde en moesten we weer verder. We hadden nog een wandeling langs het strand gemaakt en een verfrissende duik genomen en om 4 uur onze boot weer terug gepakt naar het vaste land. Ons plan was om de nachtbus te nemen naar Vietnam maar helaas was deze al volgeboekt. Nou nog 1 nachtje in Cambodja dan en de volgende dag eens even wat tijd om wat foto's uit te zoeken. En nu kwam dan ook een einde aan onze reis door Cambodja. Om 7 uur 's avonds vertrok onze bus. Het was een trip van 15 uur en tot dusver mijn ergste busreis die ik ooit heb gehad. Het leek wel alsof de bus geen schokbrekers had en of we over rotsen reden, maar het hoort er nu eenmaal bij.
Nou jongens en meisjes dit was mijn reis door Cambodja een erg indrukwekkend land wat een mooie maar ook verschrikkelijk geschiedenis heeft. Laten we hopen dat de wereld hier alleen maar van kan leren en dat dit nooit meer mag gebeuren. Cambodja kan trots zijn op haar mooie tempels en haar prachtige natuur.
Mijn reis gaat verder door Vietnam, maar dat is weer een nieuw verhaal. Het enigste wat ik jullie zover als sneakpreview kan vertellen is scooter. Het zal niet meer lang duren voordat ik terug ben in het kleine kikkerlandje en jullie weer allemaal zie, dat is één ding waar ik me enorm op verheug. Inmiddels zijn de meeste van jullie weer allemaal terug van vakantie. Ik hoop dat jullie net zo genoten hebben als dat ik heb van mijn reis. Heel veel groetjes en tot mijn volgende reisverslag.
-
18 September 2011 - 19:53
Rylana:
mooi verslag neefje
heel indrukwekend en hele mooie foto's
ik hoop dat verder als goed met je gaat ?
en dat je nog heel veel mooi weer mag hebben .
P.S neem wat mee als je terug komt
groetjes van je nichtje Rylana ,pia en frans -
18 September 2011 - 19:56
Anna En Alex:
Dag Paulie,
Ja, we vereugen ons ook jou te zien in onze kikkerlandje :-)
Laat jou goed gaan en als je terug ben hopen we jou snel te zien
Liefst
Kusjes van Anna en ..... ook van me :-)))))) -
18 September 2011 - 21:49
Chantal:
Super paulie...nog eventjes en daan zien ver hiel blij das ste trök keumps... -
19 September 2011 - 04:35
Michellina:
Hay paul,
Heerlijk om wakker te worden met een verhaal over je ervaringen zo s'morgens vroeg hihi. Lijkt me inderdaad overweldigend om al die mensonwaardige dingen te zien. Is toch anders als dat je voor de beeldbuis zit. Ik vind het erg mooi dat je hier een beeld van hebt kunnen delen en dat we ons dat toch nog even doet beseffen wat daar allemaal gebeurt is.
Ik wil je weer een super ervaring wensen in vietnam al zal je daar ook beelden voor je ogen krijgen die je misschien liever niet wil zien maar wel weer ervaring rijker maakt.
Unne hiele dikke poen en noe ech tot snel!! -
19 September 2011 - 09:56
Mireille:
Hey Paul,
Wat een belevenissen allemaal. De meeste zijn mooi en machtig maar sommige daar moet je toch niet te veel bijnadenken. Nog niet meer zo'n al te lange tijd en je bent weer terug in het koude kikkerlandje dus geniet nog ff vollop. We denken hier elke dag aan je en hopen je in een goede gezondheid weer te zien.... Groetjes van ons allemaal.
Mireille. -
19 September 2011 - 11:04
Rachel:
Sjiek he Cambodja? -
21 September 2011 - 19:38
Rebeca:
pffff wat vet weer allemaal,mooie fotos weerrrr word r gek van haha te mooi,
geniet nog van de tijd wat jullie daar hebben want indd voor jullie het weten zijn jullie trug hier,in dit geweldig warme klimaat hier,pfff dus niet haha,tot snel xx -
22 September 2011 - 12:15
Toosummels@hotmail.c:
Hoi paul.
Leuk verslag geniet er nog maar van!! straks ben je weer inderdaad in dat kouwe kikkerland !!
Nog een fijne reis verder .groetjes Math __Toos. -
23 September 2011 - 16:00
Eric Reuling:
hoi paul
even een berichtje vanuit doenrade. eric wil je bedanken voor de verjaardagskaart vond hij echt leuk. Helaas is hij niet instaat om zelf te mailen. Hij wil je in ieder geval veel groeten doen en wenst je een nog een mooie verdere reis toe. groeten eric reuling en zijn aanhang. -
24 September 2011 - 16:26
Pascale:
Hey Paul, indrukwekkend verhaal met bijbehorende foto's... iets moois kan dus ook een bar verleden hebben maar ook andersom.. Leuk verhaal weer! Vergeet zeker niet te genieten daar! Het is nog maar zo kort! x Pascale. -
30 September 2011 - 13:19
Linda:
Ha Paul,
Enne, zo te lezen nog altijd naar je zin!
Je laatste weken beginnen nu ook te tellen!
Al aan het aftellen of wil je nog wel even doorgaan met het verkennen van de wereld?
Vanaf morgen kunnen we al zeggen dat ome Paul volgende maand echt naar huis komt!
Hier is alles weer bij het oude!
We hebben er alweer bijna een hele werkweek opzitten.
Ben je gewoon een heel jaar aan het aftellen voor anderhalve week vakantie, voordat je er erg in hebt ben je alweer aan het werk!
We zijn naar Torremolinos geweest, hotel en weer super, auto gehuurd om Malaga te bezoeken, alles naar wens! Het enige minpunt: onze dochter wat verschrikkelijke heimwee had!
Ja, dat hadden we dus echt niet gedacht het was immers niet de eerste vakantie voor haar.
Die heimwee was toch best een grote domper van de vakantie. Ze was erg huilerig, hangerig, slecht humeur,... Ze herhaalde wel 20 keer op een dag IECH WIL NAOR HOES TOW!
Niet echt ontspannend!
Bij ieder vliegtuig wat overkwam vliegen dacht ze dat ze naar huis kon! Niet echt geweldig als je maar 2.5 km van de luchthaven zit! Echt zielig!
Ze heeft natuurlijk ook super leuke momenten gehad, de zee was in het begin geweldig voor haar!
Ze gilde van plezier en liep de golven tegemoet, totdat er een golf over haar heen ging....Shit de pret was meteen over! Angst voor de zee! Ok, dan hebben we nog een zwembad! Super een echte waterrat! Ze maakte alleen maar haar haren nat, dan waren ze langer! Had ze ook prinsessenlokken! Maar de pret bleef niet duren, ze liep een ieniemienie wondje op aan het zwembad.
Je kon het amper zien...... durfde ze niet meer met dat voetje in het water! Jonge jonge wat een tutje! We zijn nu een week verder en ze wil alleen nog maar sokken aan, douchen met dat voetje buiten boord,.... In bed wil ze ook sokken aan, anders schreeuwt ze de hele straat bij mekaar!
Natuurlijk doe ik die uit als ze slaapt, maar o wee als ze s nachts wakker wordt....BOE ZIEN M N SOKKEN???? Wat ben ik blij als dat ieniemienie korstje eraf is!
Ze is deze week al 5 ochtenden naar school geweest! Het gaat langzaam de goede kant op met haar! Ze begint het echt leuk te vinden! volgende week heeft ze al haar eerste schoolreisje naar Pietersheim! Leuk he!
Verder niks spectaculairs hier, Roel is niet geslaagd voor zijn rijbewijs, Tim zal nu wel de nodige halve liters aan het nuttigen zijn op de Oktoberfesten in Munchen! Daan is vreselijk jaloers op Tim!
Het weer is al de hele week 25 graden,......
Ok neef ik zie je volgende maand! Have fun and take care!
Tot mails!
Dikke poen van ons allemaal! -
06 Oktober 2011 - 09:58
Mam:
Hello party animal
Heerlijk in 'n lekker warm zonnetje, naast mijn toch nog steeds groene vijvertje is jou schrijven 't eerste wat ik ga doen vandaag.
In ons laatste telefoongesprek [gossie, dat lijkt alweer eeuwen geleden] had ik je dat beloofd.
Sorry dat 't er al die tijd niet van gekomen is, want ik weet hoe graag je iets hoort van het thuisfront,
maar het was een beetje druk, druk, druk en daardoor werd het 'n beetje hectisch en chaotisch en liep 't allemaal even niet meer volgens plan. Maar inmiddels alles weer redelijk op schema. Dus vandaag kom jij op de eerste plaats.
Ben erg blij dat je 't in Azië ook zo naar je zin hebt. Je stem klonk ook heel erg enthousiast. Dus dat zit wel snor daar dacht ik zo!
Erg fijn dat we nog steeds met je mee kunnen blijven reizen via je giga reisverslagen en de werkelijk schitterende foto's. Je boft toch maar dat je dat allemaal met eigen ogen kunt zien. Het is daar echt fantastisch mooi! Ziet er in elk geval heel wat spectaculairder uit dan mijn achtertuintje.
't Thuisfront heeft toch nog wel even een beetje in de rats gezeten, want in ons laatste telefoongesprek zei je dat je toch 'n telefoonnummer zou doorsturen. En je zou ook je nieuwe verslag weer op de site zetten. Maar.........we zagen geen verslag, kregen geen nieuw nummer door en niemand hoorde meer iets van je!
Toch tijd om even wat actie te ondernemen. Klinkt voor jou misschien 'n beetje overdreven, maar ja zo werkt dat nou eenmaal.
En na 'n tijdje speuren [fijn dat je hier zo'n vriendennetwerk hebt] werd je toch gesignaleerd.
Iris kon me uiteindelijk vertellen dat je met Alex aan 'n motortocht was begonnen. Kreeg daarna ook meteen 'n stoere foto op m'n e-mail van "Paultje op de Flying Dutchman!"
Nou, iedereen weer helemaal happy!!!!!
En ja hoor, uitgerekend 'n dag later verscheen je reisverslag op de site, maar er stond boven:
7 september- 12 dagen geleden en het was inmiddels al 18 september geweest. Dit zal dus wel de missing link zijn. [Hoorde namelijk ook van Iris dat internet daar niet altijd zonder slag of stoot gaat].
Heb gehoord dat je inmiddels 'n scootertje hebt en in je uppie aan 't rondreizen bent. Wauw helemaal in je uppie. Ik zal maar niks zeggen, ik zal het alleen maar denken. Want ja, het is toch wel even heel wat anders he Azië of Australië.
Maar om over te gaan tot de orde van de dag in ons kikkerlandje: terwijl we de eerste herfststormen alweer achter de rug hebben, vielen in het weekend zowat de mussen weer van het dak. Maar dat was voor ons toch wel even boffen, want onze zomer[wélke zomer?] was de natste sinds 1906. Helelyah, praise The Lord you were in Australia!!!
Vandaag de laatste zonnige dag naar het schijnt, dus dat wordt nog even genieten. Morgen wordt het echt herfst en wie weet ligt er in november weer 'n halve meter sneeuw voor de deur.
Ja, november nadert met rasse schreden en dan is jouw droom helemaal uitgekomen. Dus geniet nog even volop van de tijd die je nog rest daar zou ik zeggen.
Intussen gebeuren er in ons kikkerlandje nog steeds rare dingen. Nadat de opwinding rond de EHEC en de Klebsiela enigszins was geluwd, raakte heel Nederland in de ban van de snelwegschutter. Op onverklaarbare wijze sneuvelden er vele autoruiten op de snelweg en men tast nog steeds in het duister omtrent de oorzaak.
Ook Griekenland en de eurocrisis staan nog volop in de belangstelling. Maar sinds Prinsjesdag raakt men momenteel niet uitgepraat over de bezuinigingen die er aan komen.Wat dat betreft gaan we er ook volgend jaar weer op achteruit. Dit kabinet is flink bagger.
Maar ja, het leven gaat gewoon door en gelukkig gebeuren er ook veel leuke dingen.
Je zult 't niet geloven, maar 't is inmiddels alweer donderdag. Heb ik je toch weer in de wacht moeten zetten!!!!! Ik kreeg 'n telefoontje en moest daarna weg en kwam er die dag verder niets meer van schrijven. Dinsdag en woensdag naar 't SJP , waar ik sinds kort bezig ben met groepjes kinderen met activiteitenbegeleiding en huiswerkbegeleiding. Helemaal geweldig, hardstikke leuk!
Vanmiddag worden het jongerencentrum en de speel-o-theek officieel geopend door de burgemeester, met alle toeters en bellen die daarbij horen. Daar was de nodige voorbereiding voor nodig, vandaar dus toch ook nog deze week 'n beetje veel uihuizig.En met de dag van vandaag in het vooruitzicht besloot ik eerst je brief maar af te maken, want het wordt weer 'n latertje.
Maar wat feesten betreft hebben Alex en jij ook flink de bloemetjes buiten gezet heb ik vernomen. Gossie, dacht ik toch echt dat je alleen maar naar de full moon party ging in Azië.........
Dus dat wordt afkicken straks als je eenmaal thuis bent. Alhoewel....'n tijdje geleden sprak ik Jeroen nog en die vond je thuiskomst wel 'n reden voor 'n feestje. En ik denk dat er wel meer zullen zijn die eens stevig met je willen gaan stappen om je thuiskomst te vieren. Dus we zullen maar zorgen dat er 'n flinke pot mariadistel voor je klaar staat.
Oh ja, je krijgt nog de groetjes van Mireille. Ze is nu opgenomen op Klevarie in verband met 'n herstelprogramma. Toch vreemd zo zonder buurvrouw.
En ja, Danilo is nog steeds 'n heerlijk scheetje en heel braaf. Zonder probleem terug in de box, nadat je hem hebt opgepakt. En hij gaat altijd meteen lekker slapen als hij in z'n bedje wordt gelegd. Linda: meid, als je dit leest: wij hebben hele andere ervaringen he. Hebben we iets verkeerd gedaan of .....zou het toch inderdaad 'n familietrekje zijn?
Beste kerel, hier moet je 't weer even mee doen. Zondagochtend [onze tijd: zo rond 11 uur] zal ik je even proberen te bellen. Hopelijk ben je bereikbaar; kunnen we misschien even skypen!
Tot dan,
dikke, dikke kus
en veel groetjes vanuit 'n herfstachtig Maastricht. -
11 Oktober 2011 - 20:44
Linda:
Hey Paul,
Ik weet dat je voor het moment een heel slechte internetverbinding hebt, maar PLEASE gun ons nog eens zo'n heerlijk verhaal voordat je terugkomt!!! ???
We gaan dat straks echt missen! Het is al zo gewoon dat PAUL bovenin de balk van de computer staat!
Echt een verslaving hoor, bijna iedere dag even op PAUL klikken voor het laatste nieuws!
Ik mail je snel weer!
Poen oet Kanne
P.S. ik heb met Emma maar weer eens je foto's doorgenomen.
De foto's van het parachutespringen: wanneer je parachute nog niet helemaal open is.... zegt ze waarom hangt er een bloemetje aan Paul?!!!! -
12 Oktober 2011 - 16:04
De Roei Oet Bun:
Hey Pölke,
net nu 't voor jou weer spannend begint te worden [over 21/20? daagjes vlieg je 't kikkerland in] laat outlook me in de steek en mis daardoor jouw "melding" dat er 'n reisverslag[je] voor me klaar staat. Enfin, je staat bij/onder m'n favorietjes en als ik dan wat "ruim" in m'n tijd zit, klik ik op de button.
Geweldig wat jij allemaal meemaakt tijdens jouw reces. Schitterende foto's. Omdat je veel met ons "deelt", weet je over 'n paar jaar gelukkig nog wel met wie wat en waar alles heeft plaatsgevonden....;-) Ook heb je natuurlijk tig nieuwe kennissen "opgedaan". Giechel de giechel; ben benieuwd wanneer die 'ns voor jouw Mestreechse deur staan!!!
Pol, net op tijd arriveer je voor de 11e vaan de 11e; dus m.a.w. 't partybeestje kan blijven doorgaan! [ondanks jetlag].
Leeveke, bis veurziechtig en kom weer gans terrök.... punekes en steerkes vaanoet 'n drup, drup, drup Bun
Ben benieuwd of je me nog herkent!!!! Aan m'n lach zal 't niet liggen.
-
15 Oktober 2011 - 08:33
Sjaak En Marjolein :
Hoi Paulus, wat een verhaal weer zeg, had nog geen tijd gehad te reageren, maar had het verhaal al gelezen en de foto's bekeken. Gatsie, die foto's van killing field zijn heel indrukwekkend, maar kreeg er wel even de bibbers van als je beseft wat daar is gebeurd. Die tempelcomplexen zal zeker indruk hebben gemaakt, zoveel beeldhouwwerk, prachtig. Kan me moeilijk voorstellen dat het jaar al bijna om is, zal de verhalen gaan missen, maar hopelijk zien we je snel weer terug en hebben nog genoeg tijd om je verhalen aan te horen. Je schrijverstalent hebt je blijkbaar van je mam meegekregen :) Trek maar een dikke trui aan als je terugkomt - hier vriest het 's nachts al - dat wordt akklimatiseren. Maak er nog maar een paar mooie weken van en alvast een hele goede terugreis en een super thuiskomst in Maastricht. Big hug, Sjaak en Marjolein -
21 Oktober 2011 - 08:41
Linda:
Hey Paul,
Wat hoor ik van je pappie, nog even drie dagen de jungle in!
Je survivalreeks is nou echt compleet!
Eerst hang je me de BEAR GRILLS uit, dan " even " PARACHUTESPRINGEN, " tussendoor " BUNGEEJUMPEN, de INDIANA JONES uithangen, PISTOLEN PAULTJE spelen, en nu wil je ook nog voor TARZAN gaan!!!
Jonge jonge dat doet een normaal mens nog niet eens in zijn hele leven!
Geniet nog maar even van je laatste dagen!
Schrijf je snel weer moet nou weer verder werken.
Dikke poen van je nichtje!
P.S Emma vorige week bijna 40 graden koorts, echt ellendig, komt beneden s ochtends vroeg begint te tekenen en zegt: dit is voor ome Paul als die een keer terug komt!!!! Lief he!!! Ik vond het zo schattig dat ondanks ze zo ziek was, ze aan je dacht! -
23 Oktober 2011 - 08:12
Mireille:
Hey Paul,
wat was dat weer een geweldige beleleving. Nu begint het aftellen. Zal blij zijn als we jou weer heelhuids in Maastricht zien! Geniet er nog van zolang he nu nog kan en tot vlug.....
Groetjes van de buurvrouw en fam. -
24 Oktober 2011 - 15:51
Mam:
Ha die Paulus,
Wat fijn dat je even belde na m'n e-mail en goed om te horen dat alles oké was.
Geeft toch 'n geruststellend gevoel na weer zo'n lange tijd verstoppertje spelen daar in den vreemde!
Ben benieuwd hoe Alex en jij je door de jungle hebben geworsteld en wat je nu verder nog gaat doen. Want zo langzamerhand zul je Laos toch moeten gaan verlaten.
Wat heb je trouwens gemerkt van de overstromingen daar? Volgens 't nieuws hier moet de regentijd in zuid-oost Azië voor heel wat ellende hebben gezorgd.
Hier schijnt het zonnetje. We boffen: we hebben al 3 weekenden van oktober heerlijk kunnen genieten van de zon. Maar de nachten worden allengs kouder. Vorige week zag het er op 'n ochtend zelfs helemaal wit uit. Nee, gelukkig nog geen sneeuw, maar alles was bedekt met 'n laag rijp. Wel heel erg mooi! Maar bereid je maar voor op 'n koude terugkomst in kikkerland; het keteltje snort alweer!
Verder gaat hier alles z'n gangetje. Oh ja, voor 't geval jou dit nieuws daar nog niet bereikt heeft: als oud-honkballer zul je er wel trots op zijn dat het Nederlandse honkbalteam wereldkampioen is geworden door in de finale te winnen van vijfentwintigvoudig kampioen Cuba!! Totale verrassing.
Je zult vast wel mijn berichtje op Roy z'n site hebben gelezen. Als antwoord kreeg ik dat er toch niets boven 'n bordje ouderwetse "spaghetti della màmma "ging. Dus hij heeft alvast 'n bordje gereserveerd. Als jij er ook zo over denkt, dan zou ik zeggen: schuif aan!
Maar geniet eerst nog 'n weekje: ga nog iets leuks doen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ondertussen wachten wij hier vol spanning op je verslag over Vietnam.
Dikke kus
"la màmma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
