Laos, Vientiane 25 oktober 2011

Laos, Vientiane 25 oktober 2011

Sabaidee lieve, lieve vrienden en familie hier is min reisverslag uit laos de "bike story" continuos.Het verhaal van onze motors was nog niet ten einde.

Tay Trang, 7 oktober om 7 uur 's avonds. Daar stonden we dan aan de grens van Laos en ze vertelden ons dat de grens gesloten was en we morgen terug moesten komen. Dit kun je niet menen. En nu geen plek om te slapen, niks. Eens even kijken hoe we hier een oplossing voor kunnen vinden. Maar als de nood het hoogst is, is de oplossing nabij. Het zou ons sowieso 35 dollar kosten voor het visum en omdat hier in Azië alles met geld te koop is opperden we om 10 dollar extra te betalen en hupsakee daar waren twee glunderende oogjes en de man van de aan de grens pakte meteen zijn gsm en begon te bellen. Duimen, duimen en ja hoor geen probleem we konden voor 10 dollar extra vanavond nog de grens over. Dit is echt hilarisch kun je je voorstellen dat je gewoon aan de grens mensen kunt omkopen, dit kan echt alleen maar hier. We moesten wat formulieren invullen en ons visa werd geregeld. We moesten wel nog eventjes wachten op de politieofficier die onze paspoorten kwam stempelen. Maar wat zagen we daar in het donker tevoorschijn komen een politieofficier in zijn pyjama. Nee, dit kan niet waar zijn. Hij had letterlijk de politieofficier uit bed gebeld om ons voor 10 dollar extra de grens over te laten gaan, fantastisch. Nou papierwerk in orde paspoorten gestempeld en we konden gaan. Hoever is het nog naar het volgende dorpje vroegen we. Nog zo een 40 kilometer kregen we te horen. Pff weer in het donker rijden, maar er zat niks op en we verlangden echt naar een bordje eten en een bed. Nou daar gingen we dan weer. Nou mensen ik kan je vertellen, deze 40 kilometer leken wel eeuwen te duren, de weg was verschrikkelijk en het heeft ons 2 uur geduurd maar gelukkig een dorpje en daar hing een bord met hotel. We waren in het dorpje Sophoun, ingecheckt, motor geparkeerd en kijken of we nog ergens wat te eten kregen. Gelukkig was er nog een lokaal restaurantje open en we vroegen of we wat te eten konden krijgen. Nieuw land, nieuwe taal en we waren weer compleet verloren. Gelukkig met wat handen en voeten werk en wijzen naar wat andere mensen op hun bord hadden liggen is het ons toch gelukt om een bordje rijst met groenten en vlees voorgeschoteld te krijgen. Een biertje ging er ook wel in dachten we zo. We hadden al fantastische verhalen gehoord over het merk Beer Lao en ja hoor daar kwamen twee flessen tevoorschijn. Hartstikke warm maar we kregen twee glazen met ijs en dames en heren Jupiler heeft er een ware concurrent bij, Beer Lao zelfs warm goed te drinken kun je je dat voorstellen haha. We kwamen al snel in contact met de lokale bevolking hier en die was echt bijzonder vriendelijk. We zijn een grens over gekomen die niet veel toeristen doen en zeker niet in hun dorpje vertoefde. De communicatie ging behoorlijk moeizaam maar wat we van elkaar begrepen was niet veel maar we hebben er allemaal goed om gelachen. We kregen zelfs een shotje van hun sterke drank voorgeschoteld. Proest, Jezus dit leek wel vuurwater. "Nee dank je ééntje is genoeg, we houden het liever bij bier" Onze avond was compleet we zijn zelfs nog even met hun mee geweest naar een barretje maar dit werd al snel gesloten door de politie. Ja ook hier komt de politie zelfs in the middle of nowhere de kroeg 's avonds sluiten. Nou ja, op naar ons bedje dan, maar dat we vonden we eigenlijk niet zo erg. Het was een lange dag geweest maar weer een super avontuur.

'S morgens vroeg op tijd opgestaan want we hadden weer een lange rit voor de boeg. We hadden heerlijk geslapen en waren er weer helemaal klaar voor. Nog even een ontbijtje doen en je raad het al, yep noodles. Nou ja het was tenminste eten en we konden er weer even tegenaan. Ons doel was om naar Luang Prabang te gaan. We vermoede dat ons dat twee dagen ging kosten dus vandaag naar Oudomxai. De weg was een hel en ik vroeg me zelfs af of ik dit nog wel langer zou willen doen. Maar je gaat ervoor of niet. Ik had ontzettend genoten van mijn motorreis zover en dit hoort er nu eenmaal bij. Op een gegeven moment stonden we zelfs voor een riviertje. En nu dan? Er stond een jongen aan de kant van de weg en wij gebaarde hoe we naar de overkant moesten komen. "Broem, broem", haha gewoon doorcrossen dus het werd met de minuut gekker. Gelukkig was het niet al te diep en hebben we de overkant gehaald. Natte voeten maar onze motors waren weer schoon. Er leek geen einde te komen aan deze weg hoe ging dit aflopen want de lol begon er snel van af te gaan. Kuil, rots, kuil wanner houd dit op, eindelijk een stukje verharde weg, Berg af maar wat is dat, weer een rivier. Deze was alleen serieus een rivier en hier was niet doorheen te crossen. Er was een pondje om de rivier over te komen maar het zag er naar uit dat dat pondje niet echt ging werken vandaag. Ik weet niet wat ze allemaal aan het sleutelen waren maar wij wilden naar de overkant, en nu dan. Daar kwam een bootje aan en vroeg of we naar de overkant wilden. "Ja, maar onze motoren ook" "Ja, geen probleem" "Uh hoe ga je dat verzinnen in je bootje van nog geen halve meter breed?" Nou gewoon motor rechtop, er op gaan zitten en balanceren maar. Nou ik kan jullie verzekeren het duurde nog geen vijf minuten maar het was peentjes zweten en maar proberen niet te bewegen. Maar we waren aan de overkant. Wouw eindelijk een fatsoenlijk weg en crossen maar dit ging fantastisch. Even kijken achterom kijken war Alex was en crossen maar. Alex? Waar was die nu weer gebleven. Even wachten maar er verscheen toch echt geen Alex. Nou omdraaien dan maar en kijken wat met Alex gebeurd was. Haha drie keer raden. ja zelfs in Laos gaat het monteur verhaal weer gewoon verder. Hij stond met een platte band bij een monteur. Dit was gelukkig snel gefikst en we konden onze weg vervolgen. De weg was echt super. Fantastisch wegdek en heerlijk door de bergen rijden, ja hier deden we het voor. Na de nodige uurtjes rijden waren we dan in Oudomxai. We dachten dat we in een grote stad waren maar dit bleek niet veel meer dan twee straten te zijn. Laos was toch even anders dan Vietnam, maar weer een ervaring rijker. Gelukkig hadden we hier snel een hotelletje en nu op zoek naar wat te eten. Pff weer Aziatisch, o wat verlangde ik naar een bordje westers eten. We zaten in een restaurantje waar op een gegeven moment een blanke kwam binnengelopen en naast ons ging zitten. Het bleek een Amerikaan te zijn die hier al een tijdje in Azië aan het vertoeven was. Hij bleek de kant op te gaan waar wij vandaan kwamen en kwam van de kant waar wij naartoe gingen. Aha nuttige informatie dus. Onze bestemming Luang Prabang, ja jongens daar is een Ozzie bar met westers eten, o we konden niet wachten. We hebben nog lang met elkaar gekletst en vertelden ons over onze motor avonturen. Hij vond dit echt super, tevens iedereen die we ontmoet hebben vond toch echt dat wij wel het beste van onze reis maakten met onze "bikes". Hij had zelfs een kaart van Laos en wou ons die wel voor een kleine vergoeding verkopen omdat hij toch het land ging verlaten. Aha een kaart, ja dat is zo een gek idee nog niet. Laos heeft niet zo gek veel wegen en verdwalen is bijna onmogelijk maar een kaart is altijd handig. Verder hebben we die dag niet veel meer gedaan en zijn vroeg onder de wol gekropen voor onze volgende dag toeren.

Nou, daar gingen we dan weer motors klaar gemaakt en gaan met die banaan maar weer. Eenmaal Oudomxai uit gekomen was de weg weer een hel en het heeft ons 3 uur gekost om 80 kilometer af te leggen. Nog 110 kilometer te gaan en gelukkig hadden we weer een goede weg. Het zonnetje scheen, de weg was prima onze motoren snorde en het uitzicht was prachtig. Wat kan je je nog meer wensen. Nou daar waren we dan Luang Prabang een historische stadje. Dit was gelukkig groter dan 2 straten en we hadden ook al snel de Ozzie bar gevonden. We besloten eerst even een biertje te doen. De kwartfinale wereldbeker rugby was aan de gang en wie zagen we daar. Whoehoe Kiwi en Obie, nou dit betekende dus feest. We hebben ons eerst te goed gedaan aan een heerlijke hamburger. O o o wat kan dat toch smaken kan ik je vertellen. 'S avonds eens even de stad verkennen. het was echt een oud stadje en stond in het teken van het boeddhisme, een heel rustig stadje en dit was wel even heel iets anders dan het hectische Vietnam, maar het beviel ons goed. Nou 's avonds ging de bende van ellende weer op stap. Toch bijzonder om je goede vrienden weer onverwachts te zien en we hadden een gezellige avond. Alleen hier komt het verhaal van Laos. Kroegen sluiten om half 12. Half 12? We waren nog niet eens opgewarmd, en nu dan? Nou het zit zo als je 's avonds wil stappen ga je hier na half 12 disco bowlen. Nou gezegd, zo gedaan op naar de bowling. Tuk tuk regelen en karren maar. Onze groep was net iets te groot en er was 1 persoon te veel, maar daar had Paultje wel een oplossing voor. "Je hebt toch ook een dak, nou daar kan ik wel op liggen." Bepakt en gezakt ging de tuk tuk op naar de bowling, goed vasthouden voor mij in de bochten maar we hebben de trip overleefd. En hilarisch met ons allen gebowld die avond. De volgende dag was Alex al weer klaar om te vertrekken hij wilde naar Vang Vieng. Ik was wel toe aan een beetje rust en heb besloten om één dag langer te blijven en Alex in Vang Vieng weer te ontmoeten. Deze dag lekker gechild en een beetje tot rust gekomen. Elke morgen liepen de monniken hier in een grote stoet door het dorp om giften op te halen. Monniken van het boeddhisme mogen geen bezittingen hebben en krijgen voornamelijk elke morgen voedsel van de inwoners hier. Ik wilde dit wel zien maar moest hier wel om 5 uur voor mijn bedje uit en ik kan je vertellen dit is hard werk op een vakantie. Maar voor wat hoort wat, dus wekkertje zetten en opstaan maar. Pff sliep ik nog of was ik wakker wat was dit vroeg. Maar ik kan jullie vertellen dat het de moeite waard was. Een stoet van wel honderden monniken die door de straat liepen om eten van de inwoners te krijgen dit was wel heel bijzonder. Na dit spektakel aanschouwd te hebben ben ik nog even de berg opgelopen om hun tempel te bezichtigen. Hier had je een fantastisch uitzicht en het was de klim in de vroege ochtend zeker waard. Nou het was voor mij ook weer tijd om te vertrekken Vang Vieng here I come, be prepared.

Vang Vieng staat bekend om zijn tubing. Dit betekent een grote binnenband huren, tuk tuk in en op naar de rivier waar je op je "tube" van barretje naar barretje drijft. Ik ben naar een 6 uur durende rit 's avonds aangekomen en heb Kiwi en Alex gelukkig weer getroffen. Inchecken en stappen maar want het nachtleven is super hier. Backpackers overal dit was echt party en daar houd deze jongen wel van. Nou op naar bedje en verheugen op tubing morgen. Even een ontbijtje en op zoek naar een tube. Je kon deze huren voor 115000 kip (nee geen kippen maar dit is hun munteenheid) wat ongeveer overeenkomt met 11 euro en je kreeg 60000 kip terug als je de tube voor 6 uur terugbracht. Nou tube was geregeld, tuk tuk in en op naar de rivier. Hier stonden we dan met onze tube en klaar voor de eerste bar. Bij aankomst werd je al meteen een flinke slok Lao whisky aangeboden en dat zette al meteen de toon en het partyen was begonnen. Jongens dit kunnen jullie je niet voorstellen, muziek zonnetje en feesten maar dit was echt geweldig. Ze speelde hier zelfs bierpong een variant op de goonpong waar we in Australië al kennis mee hadden gemaakt. Na een tijdje bij de eerste bar te hebben vertoefd was het tijd om te gaan tuben naar de volgende bar. Dus tube in het water en drijven naar de volgende bar. Ze gooide je een touw om je binnen te halen en het feesten kon weer verder gaan. Bij deze bar hadden ze een "swing" een touw waar je aan kon slingeren en in het water kon plonzen. Dit brak echt alle feestrecords we zijn van barretje naar barretje getubed en hebben ons die dag kostelijk vermaakt. Bij de vierde bar hadden ze een reusachtige glijbaan de deathslide genoemd. Tja tuben is helaas niet zonder gevaren er gebeuren de nodige ongelukken en er overlijden helaas jaarlijks ook mensen. Maar we hebben toch behoorlijk goed op onszelf gelet en waren van mening dat als je een beetje uitkeek wat je deed je het er toch heelhuids vanaf kon brengen. We zijn deze dag niet verder gekomen dan de vierde bar want het begon al donker te worden. Oeps 6 uur, misschien toch iets teveel gefeest en we waren al te laat voor onze tube terug te brengen. Tube? waar is onze tube? Tube gepikt, hebben wij weer. Nou ja vervoer weer terug naar het dorpje even wat eten en verder feesten dan maar. Deze partyanimal kon er niet genoeg van krijgen. De volgende morgen wakker geworden en mezelf echt bij elkaar moeten rapen. We zijn 's morgens naar een restaurantje gestrompeld en hebben maar eerst eens even wat ontbijt geregeld. Ze hadden hier tv's ophangen waar ze vol continu Family Guy afspeelde. Dit is een Amerikaanse tekenfilm serie. Ik heb nooit zo van die humor gehouden, maar 's morgens met een kater een beetje bijkomen wat dit goed entertainment. Na de nodige uurtjes Family Guy te hebben gekeken en zo een beetje hersendood te zijn geworden van die humor was iedereen weer klaar voor tubing. Pff deze jongen kon het echt niet aan. Ja denkelijk beginnen de jaren toch te tellen. Maar met een dag chillen was ook niks mis en ik kon mijn batterij weer opladen voor de volgende dag. Obie was inmiddels ook gearriveerd en we waren weer met zijn vieren PARTY!!!! We hadden ook nog een meisje Gwen uit Wales leren kennen en die was ook niet vies van een feestje en we hadden weer een perfecte groep. Wat heb ik toch een fantastische mensen leren kennen op mijn reis. Weer een dag getubed en het kon niet op voor deze jongens wat was dit toch super. Op zaterdag en zondag waren de halve finales rugby en dit moest toch ook gezien worden. We zijn op zondag nog naar de "blue lagoon" geweest. Het was een smal riviertje een uurtje rijden van Vang Vieng het was een mooi gezicht zo met de bergen op de achtergrond maar veel stelde het niet voor. Maar als je met de juiste mensen bent is het altijd gezellig. Maandag nog een rustdag genomen en onze volgende trip weer uitgestippeld. Ja het tubing zat er voor ons op. Ik heb me super geamuseerd maar aan alles komt een einde. Bedankt Vang Vieng het was echt geweldig.

Ik had van Dennis een mailtje gekregen met wat tips over wat Azië en als iemand het kan weten is hij het wel. Er stond ook op zijn lijst The Gibbon Experience. Dit is een jungle tocht voor 3 dagen in het Noorden van Laos. Maar jungle tocht houd deze keer niet in wandelen door de jungle maar via stalen kabels (zipline's) waar je aan hangt en al vliegend door de jungle gaat. Je slaapt samen in een boomhut en probeert de gibbon apen te zien. Een heel apart iets en Alex en ik hadden hier wel interesse in. Nou eens even kijken hoe we daar gingen komen. De helft van Oktober was inmiddels al verstreken en het einde van mijn trip begon in zicht te komen, best raar dat je na een jaar je waar je je niet om tijd bekommert ineens dagen gaat zitten tellen. Maar goed het is nu eenmaal niet anders en we moesten dus zorgen dat we er niet al te lang over deden om daar te komen. Het was een rit van 750 km en verwachte dat het ons 4 dagen ging kosten om daar te geraken. Mmmh dat was wel erg lang. Nou dan moesten we maar een beetje doorrijden en zorgen dat het ons in 3 dagen ging lukken, we wisten immers hoe een groot gedeelte van de weg eruit zag want we moesten een stuk via de zelfde weg terug als waar we vandaan gekomen waren.

'S morgens vroeg op en daar gingen de jongens weer. Vang Vieng ik ga je missen. We moesten het die dag zeker tot Luang Prabang zien te maken. 3 uur 's middags daar was Luang Prabang al we deden het super. We zijn nog maar even na de Ozzie bar gegaan voor wat westers eten, want we verwachten dat het de komende tijd wel weer noodles, rijst of andersom ging worden. Toen we daar zaten hebben we de kaart er even bijgehaald en we besloten om niet te lang te treuzelen en nog een stuk proberen te rijden die. Alles wat we hadden gehad was meegenomen. Nou gaan maar weer. We hebben die dag 300 km afgelegd en waren behoorlijk trots op onszelf. Hapje eten douchen en slapie slaap want het was morgen weer een lange dag. Het motorrijden is fantastisch maar het zijn wel vermoeiende dagen. Wekkertje loopt af even douchen en we gingen er weer voor. We hadden gisteren eigenlijk vrijwel zonder problemen kunnen rijden. Mijn ketting moest gespannen worden maar dat is snel gebeurd, even afkloppen op hout en hopen dat vandaag ook niks mis gaat. Deze dag was ook weer fantastisch we kwamen weer in Oudomxai uit en moesten vandaar af aan werd het een andere weg als die we al kenden. Maar dit was echt geweldig ze waren hier net de laatste hand aan aan het leggen en we zaten op een spiksplinternieuwe weg door de bergen mmmh heerlijk. Deze dag ging echt fantastisch en we hebben de nodige kilometers afgelegd. Even stoppen voor een late lunch en kijken hoever we nog moeten. 130 km half 4 dat moest te doen zijn met deze wegomstandigheden. Ja hoor daar rolde we om 6 uur Houei Xai binnen. Dit hadden we echt super gedaan. Het kantoor van de Gibbon Experience was nog open en omdat we een dag eerder aankwamen dan gepland vroegen we of we onze boeking konden vervroegen en morgen al gaan. Dit was geen probleem. Super we hadden het in twee dagen gefikst.

Voor de derde dag achter elkaar een wekker en weer vroeg opstaan. Ja je moet er wat voor over hebben. We kregen eerst een instructie video te zien. En in het kort, zij zorgen er eigenlijk voor om de natuur hier een beetje te beschermen. Met het geld dat zij ophalen proberen ze de jungle hier te beschermen. Ze proberen de lokale bevolking als werknemers voor hun te laten werken zodat de mensen hier wat geld verdienen en er minder gejaagd word. Het was een prijzige trip maar je hebt wel het gevoel dat je iets doet hier voor de landen die je bezoekt. Hierna hadden we een trip van anderhalf uur voordat we eindelijk van de verharde weg afgingen en de jungle in. En hier begon het al meteen spannend te worden in een jeep door de rivier en dan een uur lang over modderpaden en maar hopen dat we niet vast kwamen te zitten want het was echt blubber. We kwamen bij een dorpje uit en moesten vanaf hier te voet verder. Eindelijk daar waren we dan diep in de jungle en daar kregen we een soort harnas aangereikt waar je je mee vast kon maken aan de stalen kabels en konden we al vliegend onze weg verder door de jungle afleggen. Whoeha wat was dit kicken. Hoog boven de bomen aan stalen kabels van soms wel 400 meter lang. Even vastklikken en vliegen maar. Dit was wel een heel bijzondere ervaring we hebben zo onze weg verder afgelegd naar de boomhut waar we zouden slapen. Wat is dat?! Boomhut? een villa in een boom zul je bedoelen allemachtig 3 verdieping hoog, 8 Slaapplaatsen, keuken, woonkamer, en zelfs een toilet met een douche. Wat zei ik douche ik kon mijn ogen niet geloven je was hier wel zeker 40 meter hoog in een boom en je had ook nog een douche, het was echt fantastisch. We hebben onze spulletjes hier achter kunnen laten en konden de rest van de dag door de jungle van alle zipline's gebruik maken. Onze eerste dag was perfect, ze kwamen ons 's avonds nog eten brengen en verteld dat we morgen om half zes werden gewekt. Pff weer zo vroeg, nou voorruit dan maar. We waren met achten en hebben nog een gezellige avond gehad. Soms mag je je wel even gelukkig prijzen als het goed klikt in een groep. Maar kan jullie eigenlijk wel vertellen dat ik bijna alleen maar fantastische mensen op mijn trip heb ontmoet. Reizigers zijn in mijn ogen over het algemeen toch makkelijke en open minded mensen, maar je zal ook wel moeten anders red je het niet ver. We hebben die avond de nodige kaartspelletjes gespeeld maar zijn toch een beetje op tijd gaan slapen. Half 6 's morgens ik hoefde al geen wekker meer te zetten, dit grapje is leuk voor even maar een keertje wat meer slaap hoor je mij ook niet over klagen. Nou aankleden en wachten op de gids, hij kwam niet veel later en vertelde ons dat we onze boomhut niet uithoefde om gibbons te zien, hij had`er net een paar hier gezien. Inderdaad daar zag je wat takken bewegen en daar slingerde ze van tak naar tak wat een geweldige ervaring je voelt je bijna één met de natuur hier. We hebben een hele tijd naar de gibbons zitten kijken en toen ze verdwenen waren hebben we ontbeten en waren we weer klaar voor een dag vliegen door de jungle. Het was een onvergetelijke ervaring we hebben nog meer boomhutten gezien allemaal geweldig hoe krijg je het voor elkaar, petje af. Er was eigenlijk nog één ding. Deze jongen zou het wel lekker vinden om vanavond een biertje te drinken, en daar dachten de anderen ook net zo over. Onze gids zij dat dat geen probleem was. Uurtje terug wandelen naar het dorpje en dan weer een Uurtje bergop terug. Wouw nu hadden toch ineens minder mensen trek in een biertje. "Nou jongens als er nog één iemand met me meegaat neem ik wel voor iedereen bier mee." Gelukkig wilde Os wel met me mee. Ik vond het niet erg een lekker stuk wandelen kan nooit kwaad. Nou rugzak mee, boodschappenlijstje en daar gingen we dan. 2 uur wandelen voor bier, gestoord? Nee alleen prettig haha. Het was een goede wandeling vrijwel alles bergaf dus geen probleem. Alleen wat omlaag gaat moet ook weer omhoog (volgens mij was het andersom, maar ik dit geval kan ik je vertellen doet deze spreuk ook zijn werk). Nou we waren bij het dorpje 16 bier 2 de man en doe er voor nu ook maar eentje hebben we wel verdiend. Nou proost Os. Het begon onderhand al te schemeren en dachten dat het misschien een goed idee was om maar eens langzaam terug te gaan. Ik had een zaklampje bij me maar helaas waren halverwege de batterij daar van leeg en het was echt donker. Onze gids had een telefoon met een lampje erop en daar moesten we het dan mee doen. Langzaam en voorzichtig hebben we onze terugweg door de jungle gemaakt. Bijna nog drie zipline's en dan waren we er. Nou zipline's in het donker was toch wel even spannend. We zorgden dat we ons drieën vastmaken want we hadden maar één lampje en dan gingen we even wachten tot de vorige aan de overkant was en okay riep en dan door het pikkedonker vliegen en als je een lampje van een nokia telefoon begon te zien werd het tijd om af te remmen. Maar we hebben het gered en werden bij terugkomst als helden binnengehaald. Haha wat een biertje al niet kan doen. Verder was het weer een gezellige avond en de volgende dag hebben we al vliegend onze weg weer terug gemaakt. Dennis bedankt ik ben blij dat je me deze tip hebt gestuurd, het was het zeker waard.

Terug in Houei Xai hebben we ons beraad over wat we nog graag wilden doen op onze vakantie. Eigenlijk stond er nog een hoop op het verlanglijstje maar de tijd begint te dringen. Nou knopen doorhakken en beslissingen nemen. Ik wilde nog graag mijn paar laatste dagen op een eilandje doorbrengen en wat duiken. Alex wilde graag nog een laatste keer Tuben dus de route was uitgestippeld terug Naar Vang Vieng en van daaruit naar Bangkok om naar een eilandje te komen. Daar gingen we weer voor de derde keer over dezelfde weg. Nog even op internet opzoeken hoe het zat met onze motoren in Thailand want die wilden we graag meenemen. Helaas dit was niet meer mogelijk. we ontdekten dat als je een motor Thailand inbrengt je hem er ook weer mee moet uitnemen. Er stond een boete van 2000 dollar op als je dit niet deed.Verdorie daar gaat ons plan. We ontdekten dat dit voor Laos hetzelfde was en begonnen ons nu een beetje zorgen te maken. Na een beetje research op Google ontdekten we dat het genoteerd word in je paspoort. O o, we zijn andere backpackers gaan vragen of we hun paspoort met het onze mochten vergelijken en gelukkig waren de stempels hetzelfde. Hier gebeurt nog alles met pen en papier en wij hoopten dat we ze aan de grens van de ene kant van het land deden, ze aan de andere kant niet wisten. We hebben onze motoren hier achter moeten laten en hebben toch wel even een traantje weggepikt. Dag mijn Flying Dutchman ik ga je missen. We hebben samen veel te verduren gehad. Het was een haat, liefde verhouding maar heb wel ontzettend genoten wat was dit super geweest. Het was vanaf nu weer bussen.

'S morgens vroeg de bus naar Vang Vieng een bus trip van 18 uur. Ja dan mis je je motortje nog eens twee keer zo erg. Daar waren we weer Vang Vieng om 7 uur 's morgens. Nog genoeg tijd om een paar uurtjes te slapen en dan weer TUBING. Deze keer hadden we op Facebook gezien dat de UK's hier ook waren dat was dus 100% party gegarandeerd. We hadden 's middags met hun afgesproken. Het was super om hun weer te zien maar helaas was de rest er niet bij. Het was sowieso een geslaagde dag maar toch niet hetzelfde als de eerste keer. Ik denk dat onze verwachtingen te hoog lagen en vonden het dan ook wel goed geweest. All good things come to an end.

We gaan dames en heren het is goed geweest, De volgende dag de minibus van Vang Vieng naar Vientiane de hoofdstad van Laos en dan op naar Thailand. Ja nu nog even peentjes zweten of we hier de grens over kwamen zonder onze motoren. Vanaf Vientiane hadden we de trein naar Bangkok. Daar gaan we dan op het station paspoort afgeven en, en, en. Stempel, Whoppa zo dat hebben we gelukkig gehad. Maar het was wel even peentjes zweten kan ik je vertellen. Laos ik heb een super tijd gehad. Je was een prachtig land. Het gaat er hier over het algemeen een stuk relaxter aan toe. Als het vandaag niet is dan komt het morgen wel, en als het morgen niet komt, nou ja ooit komt het wel. Prima mentaliteit. Bedankt weer voor alle super mensen die ik hier weer heb leren kennen. En Kiwi en Gwen ik zie jullie 10 November samen met Alex in Maastricht. Continu the party.

Nou Lieve familie en vrienden. Op naar Thailand mijn laatste dagen zijn aangebroken. Overstromingen in Thailand eens kijken wat we daar voor een overlast van gaan krijgen. Misschien met de boot terug naar huis Haha. Maar eerst nog even van mijn laatste daagjes genieten hier aan de andere kant van de wereld. Heel veel liefs en groetjes en ik zie jullie snel.