tazmania, hobart 14-12-2010

tazmania, hobart 14-12-2010

G'day loved ones in cold little froggy land and the KINGDOM of belgium haha (that's what they call it over here,

Na een dikke week in melbourne te hebben vertoefd zijn we naar het eilandje Tasmania gegaan. Nou ja eilandje groter dan nederland maar voor ons is dat onderhand klein.
In melbourne hebben we de eerste paar dagen het centrum eens helemaal uitgekamd. Het heeft een heel modern centrum met veel nieuwe gebouwen maar zo heel veel bezienswaardigheden hebben we er niet gevonden. We zijn wel naar de imax bioscoop geweest een 3d film over het heelal met de nieuwste technologie van 3d op een onverstelbaar groot scherm dit was heel erg indrukwekkend. Na een paar dagen slenteren begon ons zware leventje. We hadden een hostel in de buurt St. Kilda dit is een beetje de levendige buurt van Melbourne veel kroegjes kort bij het strand en erg levendig. Dit betekende feesten feesten en je raad het al feesten. Even een korte beschrijving van onze dag. ongeveer om 12 uur opstaan douchen om wakker te worden 13:00 handdoek naar het strand slepen puf dit was al een opgave dan een paar uurtje op het strand bakken wekker ieder half uur zetten om om te draaien (het vlees moet aan twee kanten bakken) en rond 6 uur begonnen we toch dorst te krijgen nadat we elke morgen plechtig de alcohol afgezworen hadden begon het bier toch weer onze aantrekkingskracht te krijgen dus maar weer handdoek oppakken pufff, richting fitzroy str. soort boulevard. Eens even kijken we hadden al 2 dagen pizza gegeten hier maar hij was toch zo lekker, vooruit dan maar dan toch maar een pizza en hoppa om 7 uur in de kroeg Jug (kan bier) of rustig beginnen met een pint och wat maakt het ook uit. "Can I have a jug" "What brand of beer" "the cheapest please" en hoppa daar gingen we weer. En de in de late uurtje weer het hostel zoeken. Nou ik denk dat jullie je wel kunnen voorstellen wat een zwaar leven dat was. Net 2 avonden voordat we naar taz gingen leren we een jongen kennen die ons wel wou leren surfen VET. De volgende dag zwembroek aan en een uurtje rijden en daar lagen de jongens op een surfboard in de zee. Het weer was iets minder maar hij zij dat dat niet boeide want eenmaal in de zee was je toch al nat. Tja daar zat wat in. Eerst even evenwicht zoeken op zo een board en leren hoe je golven moet zoeken en hoppa daar gingen we, op de knieen op 1 been op 2 benen en plons maar langzaam gingen we vooruit, echt dit is leven. Keer op keer naar de golven peddelen mega zwaar maar het was het allemaal waard. Na 3 uurtjes konden de jongens geeb boe of bah meer zeggen helemaal uitgeput in de auto terug naar melbourne. 's avonds nog een lekker visrestaurantje gepakt heerlijk je eigen vis uitzoeken die zij dan bereiden O wat hebben we gesmikkeld. Slapen want morgen gaan we naar Taz.

Om 5:25 de airport bus jezus volgens mij sliep ik nog half in het vliegtuig maar even verder pitten en toen onze auto afhalen die we gehuurd hadden Nissan Xtrail. Hier begonn ons nieuwe avontuur Even Hobart in de stad in om een luchtbed te kopen voor achter in de auto en wat visspulletjes want dat moest ik hier toch ook uit proberen naar het vvv voor een kaart van Taz en een boekje voor gratis campings (ja GRATIS want het budget gaat harder als dat we hadden gepland) en hier gingen we dan kilometers en kilometers rijden zonder iemand tegen te komen en eens even kijken hoe het hier weer allemaal functioneerde. Asfalt is hier dus luxe gravel roads zijn hier doodnormaal het weer is hier een beetje fris met 17 graden dus we hebben de eerste dag flink wat kilometers afgelegd. En tegen de avond dacht paultje bij een meer van hier moet ik vissen. Huppa met de 4wd een beetje offroad crossen en daar ging het loze vissertje het was onderhand windkracht 13 met de wind richting de kant dus je raadt het al. Ik kon volgens mij met met goedkope hengeltje wel 50 meter ver gooien maar wel de verkeerde richting op zodat ik behoorlijk wat gras op de kant gevangen heb. Nou ja volgende keer beter. Eens kijken of we ergens konden slapen met onze campinggids maar eerst even een dorpje zoeken voor te eten. Nou daar was het dorpje dan O oeps dat was het dorpje alweer. Huh dat kon niet er stonden 6 huizen. Humm zo zit dat dus hier 3 grote dorpjes hier in Taz er voor de rest staan er 3 hutten en anderhalve mesthoop en dat noemen ze dorp. Dus rijden rijden en rijden totdat we ergens iets groter tegenkwamen en eindelijk een subway nou ja broodje dan maar en slapen. Stukje rijden en auto langs de kant want we waren kapot.

'S morgens wakker worden op ons luchtbedje comfortabel was anders maar niet zeuren lol is het belangrijkste en dat hadden we. Eens even kijken of we wat bezienswaardigheden konden doen hier. We hadden een folder vanuit melbourne meegenomen wat de georganiseerde touringoperators hier doen en dat was dus ook ons plan gewoon hun route rijden. Daar gingen we op naar Mount Field national park een wandeltochtje van 2.5 uur langs watervallen door het regenwoud en de tall trees echt bomen zo hoog dat je nauwelijks de top zag wat een natuur hier Tazmania is natuur natuur en natuur. Daar gingen we weer op naar het volgende Lake St. Clair daar aangekomen bij een mega meer fototje aan de waterkant zag ik een bordje met opgelet hier zit de gevaarlijke tiger snake. Hoppa voordat roy met zijn ogen had geknipperd zat deze jongen alweer in de auto. Nee het zijn toch nog steeds niet mijn lievelingsdieren verder naar Queenstown want dat leek ons wel een groter dorp. Onderweg nog even gestopt voor Nelson Falls. Toch maar weer even een watervalletje meepikken en ja hoor ik kon het weer niet laten moest toch even wat kapriolen uithalen om bij die waterval te raken. glibber glibber plons, yep met mijn schoen in het water grrrr. Dat gaat wel een paar dagen duren voordat die droog is hier met die frisse temperatuur. Nou ja het was wel weer kicken.''s avonds aangekomen in Queenstown konden we onze ogen niet geloven krot krot en 1 straat die je doet denken aan een scenario uit een wildwest film nou ja kijken of hier wat te eten te halen was en maar weer ergens een stukje off road voor te slapen.

Brrr het was een frisse nacht maar het was weer GRATIS hoppa op naar Strahan niet te geloven het was een dorpje met 3 straten kopje koffie onze sanitaire behoeften en in een parkje met gratis barbeque konden we de left overs van onze pizza nog opwarmen. Tja ontbijten moeten we nu eenmaal ook. op naar Cradle mountain national park. Onderweg gestopt bij Henty Dunes Mega duinen en erg wit verder is het hier onderweg natuur natuur en bergweggetjes waar ze je in nederland hoogstens 60km/h zouden laten rijden met 150 km/h doorheen scheuren want het zijn nogal afstanden die je hier moet afleggen. Aangekomen bij Cradle mountain national park een wandelingetje van 2.5 pakken 1.5 uur zeiden ze en stevige wandelschoenen, uh huh 15 min en mijn flip flops (australisch voor slippers die ik net had geplakt met seconden lijm) want mijn schoen was nog steeds nat moet volgens mij ook wel lukken. Tja dit was dus echt bergbeklimmen begin die bordjes van hun toch steeds meer te geloven langs een ketting omhoog naar 1443 meter. We hebben het gered en de slipper ook. Wat een uitzicht niet normaal nog nooit zo een natuur gezien. Terug naar onder en eens kijken of we ergens konden kamperen en wat beschaving vinden. Daar waren we dan naar dik 60km rijden Ulverstone Telefoons hadden weer bereik en ze hadden zelfs de grote gele M. Dus maar even een calorieen bommetje doen facebook bijwerken en een bottle shop zoeken. Die zijn hier trouwens in Australie bijna allemaal drive in. Kun je het je voorstellen vanuit de auto "6 pack of pure blonde" en karren maar weer. 17 km onder ulverstone in Riana camping gevonden met DOUCHE whoeha douchen na 3 dagen begonnen bijna onszelf te ruiken.

6:30 wakker brrr wat was het weer koud vannacht maar ja survival off the fittest we waren toch stoere jongens dus niet zeuren en nog even omdraaien de zon komt zo op en dan word het weer warmer. Vandaag weer eens even kijken welke route de touroperators doen. Zo dat zijn de nodige kilometers dus off we go. eerst zijn we naar Devonport gereden voor ons kopje koffie, hadden ze hier witte chocolade melk met een chocolate chip mmmhh dat was ook lekker. op naar onze eerste stop de columba falls. Nog even een pitsstop in Launceston gemaakt want dit was waarschijnlijk weer de laatste beschaving wat we zouden zien de komende 500 km. En ja hoor ergens verkeerd gereden bij de columba falls gelukkig hadden we gps op de telefoon want anders kun je het hier echt schudden bergweggetjes die nog niet eens op ded kaart staan meer dan een uur omgereden maar daar waren ze dan watervallen van 90 meter. Dit was echt gaaf een beetje stuntelen om er zo kort mogelijk bij te komen maar dit was echt geweld hier was deze jongen toch wat voorzichtiger. Een tijdje adembenemend staan kijken naar dit natuurgeweld en toen maar weer eens wat te eten en een slaapplaats gaan zoeken. Yep weer wat gehuchten met echt 3x niks. Eindelijk na weer 100km naar de kust rijden onderhand 21:30 pizzeria. Even 3x slikken want hier kost een pizza dus omgerekend 15 euro maar ja het was pizza en deze arme jongens hadden honger. 6packje en weer langs de weg slapen op naar de volgende dag.

Gisteren tot laat gereden om een slaapplek te zoeken langs de weg maar het was ons weer gelukt en GRATIS. op naar Bicheno met zijn witte stranden. Aangekomen in Bicheno een bord langs de weg, opgepast voor overstekende pinguins. Het moet niet gekker worden hier de dierentuin is bijna compleet. Het uitzicht langs de weg beloofde wel wat. Kopje koffie en het strand eens checken het waren voornamelijk rotsen maar een mega uitzicht kristal heldere zee en super uitzichten. Nee het zijn geen bewerkte foto's dit is echt. Hier moest paultje toch nog eens proberen te vissen maar met zijn telescoop hengeltje van 1.60 was dit toch niet zo een succes 9 van de 10 keer vast tussen de rotsen heb ik het na een uurtje toch maar opgegeven. Op naar de volgende bezienswaardigheid. Freycinet national park de uitzichten worden steeds maar mooier niet te geloven een wilde kangeroo op de parkeerplaats. Voordat ik het bordje had gezien van "keep us wild don't feed us" had ik hem al een boterham gegeven en die luste hij wel zelfs mijn vinder die de boterham vast hield beet hij in dat kreng. Nou het was wel weer tijd voor te cruisen na weer elle lange kilometers te hebben gereden kwamen we in een iets groter dorpje met een grote gele M waar we even onze mail konden checken en een wok waar we iets konden eten, hier leefde tenminste iets. Ja jongens je kunt deze jongen wel uit de stad halen maar de stad niet uit deze jongen. Flesje rosé voor de afwisseling gehaald bij de bottle shop en op naar onze slaapplaats. De bedoeling was om de volgende dag naar Port Arthur te gaan dus dit was de richting die we ook uitreden voor onze slaapplaats. En hoppa bos in en zelfs een bescheiden kampvuurtje gebouwd en flesje leeg en onder de "wol"

Ja was het maar wol geweest het had geregend vannacht en het was weer ijzig koud weer veel te vroeg op en begon het nu wel een beetje genoeg te vinden. Ik hunkerde naar een bed en een douche. Och ja komt wel op naar Port Arthur waar ze me hadden verteld dat je daar met een boot de zee op kon om te gaan vissen. Bleek dit het dorp te zijn waar alle gevangen van engeland naartoe gingen vanaf 1830. Zo langs de balie gefloept en weer wat centjes uitgespaard. Voordat je het dorpje met de gevangenis inliep was er een hele hoop informatie te zien over het gevangenis wezen in die tijd. Gevangen gingen hier na toe als ze levenslang hadden gekregen in engeland dat betekende 14 jaar naar Australie waar ze in dit strafkamp moesten werken. Dit was toch verrekteste interissant. Je komt een hoop te weten hoe het nu allemaal in zijn werk ging. Weer een hoop cultuur opgesnoven gingen we eens plannen maken voor onze laatste 2 dagen. Eerlijk gezegd had ik ondertussen wel een overdosis aan natuur gehad begrijp me niet verkeerd het is hier prachtig maar wou tech weer naar een levende stad. Feesten en strand in plaats van kilometers en kilometers rijden. (ondertussen al meer dan 2000km gereden). Helemaal in het zuiden zouden terminale bronnen zijn en druipsteen grotten. Nou dat voor maandag dan en dinsdag een beetje in de hoofdstad vertoeven was ons plan. Richting het zuiden maar weer dan. En voor deze nacht een camping want ik verlangde naar een douche. Aangekomen in Cyneth bij de camping uit de auto en douche hmmmm wat was dat lekker. Warm water en zeep wat zijn we toch eigenlijk verwend in Nederland. Winkeltje zoeken en wat worstje halen voor op de barbeque. Worstjes uitjes eitje en boterhammen och ja als het maar vult.

Oke dit was het voor mij dan wat betreft slapen in de auto heb het vannacht zo berenkoud gehad dat ik 's nacht 2 broeken aan heb getrokken een tschirt over mijn fleece trui en 2 trainingsvesten aan en zelfs dat was nog niet genoeg, op een gegeven moment lekker tegen roy aan gekropen om het maar een beetje warm te krijgen en toen gelukkig nog een paar uurtjes geslapen en deze avond werd het toch echt weer een hostel voor mij. Op naar de terminale springs en de hastings caves. Daar aangekomen bleken de terminal springs een zwembad te zijn met warm bronwater en de hastings caves druipsteengrotten en je raad het al daar moest weer voor betaald worden pffffff. Het zwembad maar overslaan en Roy zei dat we gewoon de stouten schoenen aan moesten trekken en zonder kaartje bij de tour voor de druipsteengrotten gaan staan. Zo gezegd zo gedaan ik gaf het weinig kans van slagen maar yep we waren binnen. Dit was weer briljant bedacht van die jongen. Het was echt mega stalagtieten en stalagmieten heel erg indrukwekkend en een mooie tour van een uur GRATIS haha. Nu onze ronde van Tasmania gaan voltooien en op naar Hobart en een hostel met een warm bed.

Laatste dag in Tasmania eens kijken of dit stadje nog wat te zien heeft. Het hele centrum met zijn winkels uitgekamd en nog even de haven bekeken. Hier lag een boot van sea shepperd dit is een soort greanpeace maar specifiek tegen de walvisvangst. Zijn hebben ook een serie op discovery en doen naar mijn mening goed werk zij verdiende wel een donatie. Na een aantal uurtjes slenteren door het centrum zijn we richting vliegveld gegaan nog een laatste pitsstop bij 7 mile beach. En nu weer terug naar het vasteland. Tazmanie is beeldschoon, gelukkig dat ze ook zo hun best doen om de natuur te behouden door middel van hun national park. Ik heb er ontzettend van genoten wat denkelijk mijn hoogtepunt was, was de klim naar marions lookout. Heerlijk weer eens een lekker bergje beklimmen. En de zee aan de oostkust ontzettend mooi. Maar deze jongen gaat nu terygnaar het bruisende stadsleven waar ik me erg op verheug.

Heel veel groetjes vanaf deze keer nog een stukje verder dan de andere kant van de wereld en op naar nieuwe avonturen.